Sadegh - Khooneye Bi Saghf

صادق-خونه ی بی سقف

[ ورس ِ ۱ ]
شَب نور کوچه ساکت مَن قُفل رویِ پازل
تا بوده که بوده بوده یه تیکَّش کم
زندگی که گوُده گوُده یکیش کمتَر
من امتحانا پس دادم که اعتمادا هست با من بِم اشتباها درس دادن
که اتفاقُ هضم کنم
یاد گرفتم خوب باشم تو بدترین شرایط
بام گرفته خو خدا تو سخت ترین دقایق
 
[ ورس ِ ۲ ]
شهرِ زیرِ پامون قدم میزنیم آروم این لحظه‌هاست که بم میگن
نِمیشی قَصبِ قانون
فرقِ روز و شب لایِ دست و پای آدماست  قلبتونو شب گرفتُ
نورُ دادم با لبام
چرخِ چرخش روزگارو چرخوندیم به سمت ما
چَمُ و خم روزِ مارُ پرت کنیم به سمت ماه
مریخی نباش وقتی رو زمینم نیست.safe حس خاصِ پرواز تو
آسمونا نیست حیف
میگذرن این روزا اگرچه خوب و بد داشت تا بپرن از رو بام از کاشته میشه برداشت
خلاصه هر روز با یه چیز ور میری
دوباره مسموم با یه نخ تمثیری
آدما هر کدوم یه گوشه.ای میپیچن
مزرعه ان اما پر توله ی بی ریشن گلها یکی یکی جوونه میدن
بعدِ این همه تاریکی روشنیِ بی شَک
 
[.ورس ِ ۳ ]
ستاره من ستاره هارو با تو میشمرم
من ماهه صحنه ام
چون عمرِ نورُ میدونم دل نبند به پرتال
پشتِ پاتِ گودال
خیلی خوبا رد میشن تو فَصلِ تلخ.خُرداد
من خلاف نشدم ولی خلاف کردم
من حلال که بودم
ولی حلال کردم
داداشی کاش دنیا قد فکر تو بود
با ماشین دور دورا
و خنده های دوروغ
خلاف یه نخ دو نخ با سر سیاه بلوغ
یه عشق گم شده
تو شهر گَمُ شلوغ
ای کاشو کاشتن اما هیچوقت در نیومد
سگارو کشتم
اما هیچ صدایی در نیومد
لبارو بستن چشارو دوختن
ستاره سوختن
باز صدایی در نیومد