Justina - Khab O Bidar

محتسب مستي به ره ديد و گريبانش گرفت
مست گفت: اي دوست
اين پيراهن است
افسار نيست
گفت: مستي زآن سبب افتان و خيزان مىروي
گفت: جرم راه رفتن نيست
ره هموار نيست
گفت : مى بايد تو را تا خانه ی ِ قاضي برم
گفت: رو صبح آي
قاضي نيمه شب بيدار نيست
گفت: ديناري بده پنهان و خود را وارهان
گفت: كار شرع
كار درهم و دينار نيست
گفت: بايد حد زند هشيار مردم مست را
گفت: هشياري بيار
اينجا كسي هشيار نيست
.
.
.
گفت: نزديك است والي را سراي آنجا شويم
گفت: والي از كجا
در خانه ی ِ خّمار نيست؟!
گفت: تا داروغه را گوييم در مسجد بخواب
گفت: مسجد خوابگاه
مردم بدكار نيست
گفت : مى بايد تو را تا خانه ی ِ قاضي برم
گفت: رو صبح آي
قاضي نيمه شب بيدار نيست
گفت: ديناري بده پنهان و خود را وارهان
گفت: كار شرع
كار درهم و دينار نيست
گفت: بايد حد زند هشيار مردم مست را
گفت: هشياري بيار
اينجا كسي هشيار نيست
گفت: آگه نيستي كز سر درافتادت كلاه
گفت: در سر عقل بايد
بى كلاهي عار نيست
گفت: مى بسيار خوردي زآن چنين بى خود شدي
گفت: اي بيهوده گو
حرف كم و بسيار نيست
.
.
.